Het liefst zouden we 2020 – het jaar van Covid-19, de intelligente lockdown en het stilvallen van het sociale en culturele leven in onze stad – zo snel mogelijk uit ons collectieve geheugen wissen. Om met 2021 aan een spiksplinternieuw hoofdstuk te beginnen. Maar helaas, een nieuw jaar betekent niet het einde van de pandemie. Terwijl ik dit schrijf, is er sprake van een nieuwe besmettingspiek en wordt onverminderd een beroep gedaan op ons uithoudingsvermogen en het – ook kerkelijk gezien – roeien met de riemen die we hebben.
Alle plannen die in 2020 geen doorgang vonden, de projecten die tot stilstand kwamen en de feesten die we niet samen konden vieren: als we het afgelopen jaar iets hebben geleerd, dan is het wel dat in de toekomst leven relatief is. Deze tijd – schrijven bekroonde tijdschriftmakers Astrid van der Hulst en Irene Smit – doet een beroep op kwaliteiten als veerkracht, meebewegen, creativiteit en leven bij de dag. Ook in dit nieuwe jaar worden we uitgedaagd om het uit te houden in complexiteit en ons te verhouden tot niet-weten. Een behoorlijke uitdaging voor iemand als ik, die houdt van in-control-zijn en visie ontwikkelen voor de lange termijn.
De evangelielezing uit het Evangelisch Lutherse Dienstboek voor de viering van Oud & Nieuw is Lukas 12. Een perikoop die ons oproept om in de startblokken te staan en onze lampen brandend te houden, want je weet maar nooit wanneer de Mensenzoon – wiens geboorte we met Kerst herdachten – onder ons verschijnt. Zo zie je maar weer hoe een tekst van een aloud rooster opeens bijzonder actueel kan zijn. Ik wens ons allemaal in dit nieuwe jaar die ‘in het hier-en-nu-zijn’-kwaliteit van Lucas 12 toe.
Verschenen in: Kerk in Mokum, Agenda voor kerk en samenleving, Protestantse Kerk Amsterdam, januari 2021